Stanley Brul - Voorzitter

Eigenlijk was mijn keuze op de middelbare school tussen chemie en biologie. Ik wilde de essentie van het leven leren te begrijpen. In die tijd was de biologie vooral een beschrijvende wetenschap en was de chemie in mijn beleving meer een analyserende en verklarende wetenschap. Je kunt erover twisten, maar een studie chemie aan de UvA werd het in 1982. In dat eerste jaar gebeurde er wel iets magisch, een college Biochemie van prof. Karel van Dam. Ik kwam hem afgelopen Dies Natalis van de UvA weer tegen. Nu iets boven de 80. Een cyclus die zich  sluit. Karel van Dam was inspirerend, enthousiasmerend vertelde je over hoe de chemie ons overal in de biologie beïnvloedt. Hoe we eigenlijk chemie in de levende cel moeten leren te begrijpen. Een eerstejaars student chemie ging voor Karel van Dam naar de collegebanken. Met krijt en boek vertelde hij. Een tijd zonder overhead projectoren en PowerPoints (soms wat dia’s, maar dat waren er niet veel). Biochemie is een interdisciplinair vakgebied avant la lettre. Later werd hij oprichter van het Instituut voor Interdisciplinaire Studies en de bèta-gamma opleiding. Een inspirerende man die nog altijd op zo’n dag als de Dies het middelpunt is van veel gesprekken. Inspirerend als altijd vertelt hij nog steeds, nu zonder krijtje! Wat mijn eigen vervolg betreft is het daarna richting de biochemie vanuit de chemie gegaan. We kwamen samen met biologiestudenten die deze richting kozen op een afdeling Medische Enzymologie en Metabolisme van het AMC waar ik ben gebleven voor een promotie op genetische en biochemische aspecten van peroxisomale stoornissen een groep belangrijke aangeboren stapelingsziekten waar het AMC nog steeds aan werkt en bekend om staat. Die biologie van peroxisomen (microbodies of ‘kleine lichaampjes’) bleef me boeien en ik ben de microbiologie ingedoken in Nijmegen (1990) met een korte uitstap naar de Rockefeller University (1992). Via Unilever (1994-2007) waar ik ontzettend veel geleerd heb over chemisch geïnspireerd biologisch onderzoek in een bedrijfsmatige context, ben ik in 2002  weer (in deeltijd) teruggekomen bij de UvA als hoogleraar Moleculaire Biologie en Microbiële Voedselveiligheid en na 2007 fulltime als hoogleraar en opleidingsdirecteur biomedische wetenschappen. Tegenwoordig zijn moleculaire biologie en biochemie de interdisciplinaire gebieden en is de ‘nieuwe biologie’ waar we als NIBI mede vorm aan hebben gegeven van een beschrijvende, een verklarende en voorspellende wetenschap aan het worden. Ik draag al een tijdje, en nog altijd met heel veel plezier, als voorzitter van het NIBI bij aan het verder versterken van de verklarende en voorspellende kant van de biologie. Niet in het minst door te proberen via het NIBI de studieprogramma’s op de middelbare scholen actueel te houden en studenten op HBO en universiteiten te enthousiasmeren. We moeten mensen opleiden en aannemen die (veel) beter zijn dan wij, alleen zo gaat de Biologie vooruit. “Gelukkig zij die nu beginnen” zei Beijerinck, grondlegger van de microbiologie als vakgebied in Nederland, al zo’n 120 jaar geleden. Het is nog steeds waar!